Łapać kilka srok za ogon ...

Tym razem rozmówczyni potrzebowała trochę czasu, aby dać nam chwilę, ale udało się! :-D Oto ona - Marta - środkowa drużyny MUKS Libero, moja koleżanka od lat przedszkolnych, sąsiadka! :-D :-) Zaczynałam z nią treningi - ona wytrwała do dzisiaj, a ja odeszłam w kąt hali z moim laptopem, długopisem, zeszytem i pomysłami! :-D Przedstawiam Wam MARTĘ! :-)


Hania : Od jak dawna interesujesz się siatkówką?

Marta : Siatkówką interesuję się od niedawna. Wcześniej nigdy ten sport nie odgrywał w moim życiu tak ogromnej roli jak teraz. Fakt, że w szkole podstawowej i gimnazjum często na wf-ie była piłka siatkowa i na prawdę lubiłam w nią grać. Uczęszczałam też przez jakiś czas na SKS-y, mimo to nie nauczyłam się tam zbyt wiele. Nie należę też do osób oglądających sport w telewizji. Po prostu wolę go uprawiać.

H. : Jak długo już trenujesz?

M: Trenuję ponad 1,5 roku. Wtedy właśnie powstała żeńska drużyna MUKS Libero. Postanowiłam spróbować czegoś nowego i udałam się na pierwsze zajęcia. Spodobało mi się bardzo, więc do dziś już w niej pozostałam.

H. : Czy oprócz siatkówki , masz jakieś inne zainteresowania?

M: Mam wiele zainteresowań. Jeszcze do niedawna najważniejszą rolę w moim życiu odgrywało pływanie. Wytrwale trenowałam około 8 lat, aż do momentu, kiedy nawet 10 treningów tygodniowo stało się dla mnie ogromną męczarnią i przestało sprawiać mi radość. Teraz sporadycznie wybieram się na basen, choć nie ukrywam, że czasem brakuje mi regularnych treningów. Śpiewam także w szkolnym chórze Hades Band oraz od siódmego roku życia gram na fortepianie.

H. : Ciężko jest pogodzić treningi ze szkołą? Znajdujesz na wszystko czas?

: Jak na razie daję radę. Staram się pogodzić szkołę, treningi i wszystkie inne swoje zajęcia. Zdarza się, że nie mam na coś czasu, ale wiąże się to też z moim lenistwem  :-) dla mnie, to treningów jest mało i myślę, że spokojnie znalazłabym czas na więcej.

H. : Czy przyszłość wiążesz z siatkówką?

M. : Siatkówkę traktuję bardzo poważnie, ale raczej jako hobby.  Mimo to, wszystko przyjdzie z czasem, więc możliwe, że zmienię swoje plany na przyszłość i będą one wiązały się właśnie z tym sportem.

H. : Co daje Ci Twoja drużyna?

M. : Moja drużyna daje mi dużo siły, chęci do gry i walki. Jest jak rodzina. Wszyscy zawsze się wspieramy i sobie pomagamy. Dążymy do tego samego i to nas umacnia.

H. : Spotykacie się po treningach, spędzacie ze sobą czas, czy może brakuje Wam na to czasu?

M. : Nie mamy na to czasu. Poza tym jesteśmy w różnym wieku. Większość dziewczyn jest jeszcze w gimnazjum, więc ja widuję się z nimi tylko na treningach i meczach.

H. : Ostatnio polepszyłaś swoją zagrywkę. Co wpłynęło na poprawę?

M. : Zagrywka zawsze była moją słabą stroną. Notorycznie serwowałam sposobem dolnym, więc z górnym miałam wielki problem. Z pomocą przyszedł mi trener oraz Cicha - koleżanka z drużyny, od której trochę się nauczyłam. Nadal moja zagrywka nie jest taka jak bym chciała, ale cały czas dążę do tego by stała się lepsza.

H. : Dzięki wielkie za rozmowę! :-)
M. : Dziękuję również! :-)